بسم الجمیل

سلام
خدا را شکر که چون نعمتی از روی حکمت بردارد به نعمتی عظیم تر به سبب صبر بر فراق خرسند کند.
خدا را شکر که شادی بنده اش را بر خیر و خوبی و پاکی قرار داه است.
خدا را شکر که فهم حکمت هایش را در صبر قرار داده است.
خدا را شکر به سبب خدای اش و به خاطر خودش که به خودش از بنده گناه کار و رو سیاه اش به عبادتی ناچیز و یادی بی ارزش خرسند می گردد.

***
آینه در آینه
 مژده بده ، مژده بده ، یار پسندید مرا
 سایه ی تو گشتم و او برد به خورشید مرا
 جان دل و دیده منم ، گریه ی خندیده منم
یار پسندیده منم ، یار پسندید مرا
کعبه منم ، قبله منم ، سوی من آرید نماز
کان صنم قبله نما خم شد و بوسید مرا
پرتو دیدار خوشش تافته در دیده ی من
 آینه در آینه شد ، دیدمش ودید مرا
آینه خورشید شود پیش رخ روشن او
 تاب نظر خواه و ببین کآینه تابید مرا
 گوهر گم بوده نگر تافته بر فرق ملک
گوهری خوب نظر آمد و سنجید مرا
 نور چو فواره زند بوسه بر این باره زند
 رشک سلیمان نگر و غیرت جمشید مرا
 هر سحر از کاخ کرم چون که فرو می نگرم
 بانگ لک الحمد رسد از مه و ناهید مرا
 چون سر زلفش نکشم سر ز هوای رخ او
 باش که صد صبح دمد زین شب امید مرا
 پرتو بی پیرهنم ، جان رها کرده تنم
تا نشوم سایه ی خود باز نبینید مرا
****

دعام کنید.