صـخره
به جرم عشق تو ام می کشند و غوغایی است ...:... تو نیز بر لب بام آ که خوش تماشایی استصـخره
به جرم عشق تو ام می کشند و غوغایی است ...:... تو نیز بر لب بام آ که خوش تماشایی استخودشکن آیینه شکستن خطاست...
به نام خدا
این مرد خود پرست
این دیو، این رها شده از بند
مست مست
استاده روبه روی من و
خیره در منست
***
گفتم به خویشتن
آیا توان رستنم از این نگاه هست ؟
مشتی زدم به سینه او،
ناگهان دریغ
آئینه تمام قد روبه رو شکست.
حمید مصدق
دعام کنید.
میدون انقلاب ...
به نام خدا
میدان انقاب را دوست دارم!
میدون ِ انقلاب ُ باش: حراج ِ پنجه بوکس ُ دود!
حراج ِ زخم ُ مرگ ِ موش! حراج ِ این همه سرود!
میدون ِ انقلاب ُ باش: آدمای عروسکی!
دروغای مصلحتی! افسانه های الکی!
میدون ِ انقلاب ُ باش: هجوم ِ ممتد ِ گدا!
کمک کنین! کمک کنین، برای لبخند ِ خدا!
میدون ِ انقلاب ُ باش: پلکای منگ ِ نیمه باز!
زمزمه های دَم به دَم: نوارای غیر مجاز!
مادر ِ خسته ی میدون ِ بزرگ، از تموم ِ بچه هاش غافل شد!
یه نفر از دل ِ قصه داد کشید: کوپن ِ هفتاد ُ نه باطل شد!
میدون ِ انقلاب ُ باش: ویترین ِ این مغازه رُ!
قصه های کهنه ی شب، با طرح ِ جلد ِ تازه رُ!
هنوز توی پیاده رو، بوف ِ کور افتاده رو خاک!
هنوز با توپ ِ مرواری، دیو سیاه می شه هلاک!
ای شوفرا! ای شوفرا! میدون ِ آزادی کجاس؟
چراغ ِ سبز ِ زندگی، کجای راه بندون ِ ماس؟
خسته از این دایره ام! ای شوفر ِ مو فرفری!
من ُ از این دخمه ببر! هزار تومن هر جا بری!
مادر خسته ی میدون ِ بزرگ، از تموم ِ بچه هاش غافل شد!
یه نفر از دل ِ قصه داد کشید: کوپنای کهنه مون باطل شد!
شاید همین میدون پر از عجایب رو فقط از کنارش رد می شیم.
شاید پری کوچولو هایی رو که دارن خودشون رو قربونی می کنن و به دست دیو ها می دن نمی بینیم؟
شاید پسرک سیاه از دود و کثیفی رو زیر فشار و سنگینی کتاب و کفش و ... نمی بینیم؟
شاید اون مامور کثیف رشوه گیر رو نمی بینیم؟
شاید درد رو نمی بینیم؟
ولی میدون رو چی؟
اون رو هم نمی بینیم؟
دعام کنید.
خیلی وقت دلم یه نوای تازه می خواد...
به نام تازه
خیلی با حاله؟دارم تند تند می آپم
خیلی وقت بود ازم دعوت شده بود برم تو یه شب شعر که چهارشنبه ها تو کرج برگزار می شه شرکت کنم. من از بچگی (یعنی حالا بزرگم، زرشـــک!) با پدرم تو این مجالس به اصطلاح روشن فکری زیاد می رفتم، اولش شکسته نفسیه، وسطش خود بزرگی بینی و تفاخر ه و آخرشم دعوا...
همه اشون از دماغ فیل پرتاب شدن
نمی خواستم برم بلا نسبت به قول بزرگ استاد همیشه تاریخ دکتر علی شریعتی استحمارم کردن ، رفتم؛ همون بود بلکه بدتر ....
یاد این افتادم...
باید تو لونه ی این مورچه ها...!
یه مُش مُفنگی ِ بی بـُـتــّـه
که غُرغُر ِ زیر ِ لحافشون،
جنبه ی تاریخی داره!
روشن فکرای این زمونه رُ می گم!
تنها غمشون
شُل شدن ِ گره ِ کراواته وُ
گرون شدن ِ این تریاک ِ لامصّب!
یکی یه خودْ نویس ِ طلا تو جیبشون دارن
که با اون از بدبختی ِ منُ تو می نویسن!
مضحکه؟ نه؟
روزگار ِ ما غیر ِ شاملو شاعری نداشت!
می خوام بِرَم یقه ی ا ون گـُنده گـُنده اشونُ بگیرم،
از تو کافه بکشمش بیرونُ بگم:
به همین سبیلای زردت قسم،
روزگار ِ کافه بازی ُ مُریدْ سازی سپری شده!
می خوام از اون شاعر ِ بوشهری بپرسم:
کارگاهِ آموزش ِ شعرت
هفته ای چن وجب شعر بیرون میده،
می خوام به باباچاهی بگم:
زیر شلواری ِ براهنی برات گـُندس!
می خوام دَس رو شونه های سید بذارم ُ
بهش بگم:
جون ِ ری را دو سالْ بی خیال ِ ری را شو!
می خوام به بهبهانی بگم:
شرمنده ام!
روزگار ِ ما غیر ِ شاملو شاعری نداشت!
اصلاً می خوام برَم امام زاده طاهر!
با نوک ِ انگشتام بزنم رو یه سنگ ِ سیاه ِ حکاکی شده و ُ بپرسم:
این نِق نِق ِ بیست ُ چند ساله،
به این هم کتاب ِ ننوشته می ارزید؟
می خوام یه گـُل ِ سرخ رو سنگِ خاکستری ِ تو بذارمُ بگم :
شعرای من حرف ِ دل ِ شماس، آهو خانوم!
بعد کنار ِ سنگِ سیاه ِ بامداد بشینم ُ
بغض ِ عتیقه ی این جماعت ِ ساده رُ گریه کنم!
روزگار ِ ما غیر ِ شاملو شاعری نداشت!
می دونم!
می دونم که این حرفا به مذاق ِ خیلیا خوش نمیاد!
می دونم که طعم ِ حقیقت ْ طعم ِ کون ِ خیار‌ِ!
می دونم شیکم ِ شاعرای این زمونه اونقده گـُنده س
که حتا نمی تونن سَر رو زانوهاشون بذارنُ
به حال ُ روز ِ سگی ِ خودشون گریه کنن!
اما می باس یکی اینا رُ بگه یا نه؟
باید همه بدونن
که شاعر او آدم ِ توسَری خورِ بی آزاری نیس که سهراب سَنبُـلِش ِ!ِ
هیچ بعید نیس که فردا،
واسه همین حرفام
تو یکی از مجله های مزخرفشون سنگْ سارم کنن!
سنگِ اولَم لابًُد نادر ابراهیمی می زنه
که از همه بی گناه تَـَرِ!؟
خیالی نیس!
تو گورمَم که بذارن بازم می گم:
روزگار ِ ما غیر ِ شاملو شاعری نداشت!
دعام کنید.